KluisruimteEN 1143-1 by ECB-S

De testvoorwaarden

De testen worden uitgevoerd in laboratoria die officieel zijn erkend door de European Fire and Security Group (EFSG); momenteel bestaan er drie: het CNPP in Frankrijk, de SBSC in Zweden en VdS in Duitsland.

Er zijn andere laboratoria die de testen voor EN 1143-1 uitvoeren, maar de resultaten van die testen zullen niet leiden tot officiële certificering.
Hoewel de test bestaat uit een poging tot inbraak, is het verloop van de testen behoorlijk anders dan die voor EN 1627-1630.
Hier eindigen de testen wanneer een opening gedeeltelijk of volledig werd gerealiseerd.

Het weerstandsniveau wordt vervolgens berekend met behulp van een formule die in de norm is opgenomen. Die formule houdt rekening met de contacttijd en de coëfficiënt van elk hulpmiddel/de gebruikte herladingen om de omschreven opening te vormen en de ‘RU’-waarde te verkrijgen.

Die RU-waarde houdt in dat de duur van de aanval kan variëren naargelang elk scenario, in functie van het vermogen van elk van de gebruikte hulpmiddelen.

Studie van de plannen

Een van de gemeenschappelijke punten met de inbraakwerendheidstesten is dat het laboratorium op voorhand de plannen ontvangt van de te testen monsters, om zo de kluis, de structuur, de samenstelling, de assemblage en de eventuele zwakke punten grondig te kunnen bestuderen.

Er worden vervolgens verschillende aanvalsscenario’s bedacht om de inbraakwerendheid van de kluis te testen. Volgens de instructies van het laboratorium worden er soms meerdere monsters verstrekt om meerdere scenario’s uit te voeren.

De te realiseren openingen

Het doel van de test is om openingen te maken in de geteste elementen (kluizen en brandkasten):

• een opening die ‘partial access’ wordt genoemd en waarmee een hand door de muur past voor de kluizen.
• een grotere opening die ‘full access’ wordt genoemd of ‘mangat’, gemaakt in brandkasten en kluizen.
  De elementen met de afmetingen gedefinieerd in de norm (een rechthoek, een vierkant en een cirkel) mogen die openingen niet binnendringen.

Coëfficiënt van hulpmiddelen en herladingen

Voor elk van de verschillende scenario’s hebben de aanvallers de vrijheid om binnen een gedefinieerde set gereedschappen zoveel hulpmiddelen te gebruiken als ze nodig achten (mechanische, elektrische en thermische gereedschappen).

Elk gereedschap en elke herlading (bijvoorbeeld: slijpschijf en schijven) heeft een coëfficiënt in functie van de kracht ervan.

Contacttijd

De contacttijd is de duur tijdens dewelke een gereedschap en eventuele herlading in contact komen met het geteste element.

De RU-formule

Voor elke graad word door de norm het aantal weerstandseenheden (RU) bepaald. Dat wordt berekend op basis van een formule die is opgenomen in de norm en die de contacttijd van elk gereedschap/elke navulling die wordt gebruikt vermenigvuldigt met zijn coëfficiënt. Hoe groter de weerstand van de kluis, hoe hoger de RU-waarde.

Slagen voor de testen

De slagingsgraad van de testen wordt bepaald door de RU-waarde die is bereikt om de gedefinieerde openingen te vormen. Aangezien er verschillende testscenario’s zijn, is de doorslaggevende RU-waarde de laagste.

De productiekwaliteit en duurzaamheid van Bunkerkit worden ondersteund en regelmatig gecontroleerd door het ECB-S. De Bunkerkit-kluis draagt het officiële ECB-S-keurmerk met de bereikte weerstandsklasse. De Bunkerkit-kluis voldoet ook aan de officiële testen en voldoet aan niveaus I tot en met VI van de norm EN 1143-1.

Deze weerstandsklassen zijn beschikbaar op verzoek. Eens de graad is vastgesteld na de testen is het mogelijk om de kluis door een erkende instantie te laten certificeren volgens de norm EN 1143-1, dat wil zeggen door een van de officiële laboratoria (CNPP, SBSC of VdS) die de testen hebben uitgevoerd en/of door de ECB-S (European Certification Body).